Matańska przygoda w...

  Chcieliśmy upiec dwie pieczenie na jednym ogniu: przywitać nowego członka rodziny męża i sentymentalnie powłóczyć się po Poznaniu, ale żeby dzieciom się nie nudziło- przy okazji wziąć udział  w grze terenowej "Zagubieni w czasie i przestrzeni".

Pierwsza część wycieczki przebiegła bez zarzutu, za to do Poznania zdążyliśmy się spóźnić...zaczęłam się zastanawiać, czy tylko my, gdy się dowiedziałam, że w grze wzięło udział kilkanaścioro dzieci (na tak duże miasto !), chyba że akurat niemal wszystkie wybyły na nadmorskie kolonie i wędrowne obozy...

Niemniej dostaliśmy własne plansze i kilka zadań rozwikłaliśmy w swoim tempie wędrując wokół opustoszałej nieco katedry oraz po całym Ostrowie Tumskim, dowiadując się wielu ciekawostek, o których (wstyd przyznać :), nie miałam pojęcia.

Upał był niesamowity. W takich dniach nie wychodzi się z wody, a tym bardziej nie wybiera na zwiedzanie miasta... więc...pozaglądaliśmy do kilku pięknych, opustoszałych kamienic i...postanowiliśmy udać się nad wodę ;).

Malta jaką pamiętam, była niemal nietknięta infrastrukturą, na pół dzika, z przycupniętym późnoromańskim kościółkiem kawalerów maltańskich (ręka w górę kto słyszał o tym, że joannici byli znakomitymi żeglarzami ; ) i później jadącą do ZOO malutką kolejką. 

Miejsce studenckich randek (również moich). Stąd też mój wielki sentyment do tego miejsca, jak i do samego Poznania ;). Cóż, z dawnej kameralności nie zostało nic, ale...dzięki temu zjechaliśmy serpentynami żelaznej kolei, posiedzieliśmy na oślej łączce i zakosztowaliśmy zwariowanych zawirowań.

A więc zabieram Was do stolicy Wielkopolski, tym razem bez trykających koziołków, św. Marcina i rogali z nadzieniem z białego maku, idziecie :)?

 

 

P.S. Obiecuję na Poznański Ostrów Tumski jeszcze powrócić ;)

A zainteresowanych tym, żeby zagubić się w czasie i przestrzeni, odsyłam tu.

Booking.com