Niespodzianka wypalanka czyli jak powstaje kubeczek

Kończąc ceramiczne wpisy, zabiorę Was do wnętrza zakładów ceramicznych, aby pokazać proces powstawania.

Aby otrzymać produkt końcowy, niezbędne jest uformowanie masy, dwukrotne pieczenie, w międzyczasie szkliwienie, leżakowanie, zdobienie...a więc zaczynamy ;).

Najpierw glinie należy nadać odpowiedni kształt, odkładając ją później na formę, aby tego kształtu zawczasu nie utraciła.

Następnie do niektórych wyrobów np. kubków, doklejane są elementy dodatkowe jak uchwyty ( używany jest do tego tzw. klej czyli glina z wodą). Doświadczony pracownik w ciągu 8 godzin pracy dokleja ich przeszło 700.

Kolejnym etapem jest pierwszy wypał. Robi się go w temperaturze 800-850 C przez 8 godzin, po czym takie lekko różowe półprodukty muszą przynajmniej 4 godziny poleżakować. Otrzymany półprodukt nazywany jest biskwitem.

Następnie dostają się w ręce pracowitych i utalentowanych malarek, które nanoszą na nie, w zależności od upodobań klienta, mniej i bardziej skomplikowane wzory w różnych kolorach. Część nanoszona jest metodą stempelkową czyli zanurzonym w farbie stempelkiem z gąbki, inne są malowane ręcznie, wtedy mają dopisek "unikat". Jako ciekawostkę dodam, że większość kolorów jest zbliżona do tego co widzicie po przejściu wszystkich etapów, natomiast ten ciekawy lila odcień to to, co w ognistych płomieniach zmienia się w kobalt.

Ponieważ nie chcemy mieć surowych, a przyjemne w dotyku, emaliowane wyroby, nasze naczynia muszą zostać zanurzone w szkliwie, przez co wyglądają jak pokryte mleczną farbą. Oblanie szkliwem wymaga wprawy, złe spowoduje to, że będą nierówności, trzeba też wytrzeć szkliwo ze spodu, aby nie przywarło do pieca.

Drugi wypał trwa dłużej i atmosfera jest bardziej gorąca, bo odbywa się w aż 1250 C przez 11-15 godzin, po których następuje przynajmniej kolejne 4 godzinki odpoczynku .  

 

Po dwóch pobytach w piecu początkowy produkt traci ok. 15 % swojej masy i taki odchudzony trafia do sklepów na całym świecie (często w 80% do Stanów Zjednoczonych). 

i dla tych, którzy chcieliby nieco więcej koloru mały dowód, można? można ;)

Zdjęcia zrobione w bolesławieckiej "Manufakturze".

P.S.  Jeśli nic nie pomyliłam, to rzecz się ma właśnie tak ;).

Angina ma jednak swoje dobre strony - wreszcie skończyłam zaległy post ;)