Nadmorsko...

Nie było światła, takiego jak lubię,

ale mnóstwo jodu po codziennej burzy ;),

zamiast rozgwieżdżonego nieba, granat horyzontu przecinały złociste błyskawice

(musicie uwierzyć na słowo, bo w łapaniu piorunów w obiektyw nie mam wprawy ;),

ale po każdej burzy wychodzi słońce ;).

Zapach lip przeplatał się z sosną na mokrym i ciepłym piasku,

gościły nas niemal puste plaże, a na wydmach kwitły jeszcze dzikie róże...

twarz osmagał wiatr i ogorzało słońce,

a morska bryza zostawiała sól na ustach ;).

 

 

 

 

A gdy temperatura wzrosła i zaczęli napływać wczasowicze nastał czas, by zmienić przystań ;).

P.S. Dziękuję wszystkim za życzenia udanych wakacji - były ;)

Przeszło 2 tys. przejechanych kilometrów za nami, powrót przez bursztynowy Gdańsk i piernikowy Toruń;), były mecze badmintona do nocy, stopy pełne pęcherzy, z małej ilości zdjęć, jak mi się zdawało, wyszło niemal tysiąc, a więc będę przeglądać i pisać przez całe wakacje, a póki co w najbliższym czasie kolejne Lwóweckie Lato Agatowe, na które zapraszam i z którego relacja na bank musi niedługo być ;).  

I chyba się starzeję, bo miło było wrócić do swojego portu ;).