Tytułowy obelisk i oddech Tołstoja

   

Obelisk niczym ten z Egiptu: czarny, dostojny...
Wygrawerowany złotymi literami napis mieniący się w promieniach słońca.
U jego stóp czuwają wielkie lwy, witające słońce i żegnające jego ostatnie promienie.
Trzymają wartę honorową. Wieczną...

    Tytułowy obelisk to pomnik ku czci księcia Michaiła Kutuzowa, którym król pruski Fryderyk Wilhelm III kazał uhonorować zasługi tegoż generała.

Monument zaprojektowany przez Johanna Gottfrieda Schadowa i Karla Friedricha Schinkla (nadwornego rzeźbiarza i architekta króla Prus, wybitnych artystów XIX wieku, których wiele dzieł zdobi dzisiejszą stolicę Niemiec (w tym osławioną Bramę Brandenburską) i dawne tereny księstwa), mierzący 12,24 m wysokości i ważący bagatela 30 ton to jednocześnie najcenniejszy pomnik miasta. Ze złotymi napisami w języku niemieckim i rosyjskim zwróconymi w cztery strony świata.

Wykonany w 1819 roku w królewskiej odlewni w Berlinie ze śląskiego żelaza, przewożony, a właściwie spławiany etapami najpierw rzeką do Głogowa, a potem transportowany wozami na właściwe miejsce. Ustawiony honorowo w rynku, a następnie w roku 1893 roku przeniesiony na promenadę miejską ( ze względów na zmianę zapatrywań politycznych), gdzie śmiem twierdzić, ma się dobrze do dziś.

Osławiony zwycięstwem nad Napoleonem feldmarszałek Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow przybył do Bolesławca w kwietniu 1813 roku i była to jego ostatnia podróż za życia. Zmarł nie w wyniku obrażeń, a po burzliwym przebiegu choroby... ale jego postać po dziś dzień przewija się przez karty powieści "Wojna i pokój" Lwa Tołstoja. I dzięki tym kartom zyskał nieśmiertelność.

.