Zapowiedź jesieni i deszcz węgierek

     Jesień spogląda już ukradkiem zza drzew, podmuchy wiatru, silne, zapowiadające z całym przekonaniem burzę potrząsają drzewami. Jeszcze ciepło, ale z taką chłodniejszą nutą. I trawa już z ranną rosą po nocy.

I nagle spada przede mną deszcz węgierek, granatowych, aksamitnych, połyskujących. Do takiego deszczu nie trzeba parasola ;). I ten magnetyzujący kolor, przechodzący z błękitu paryskiego w błękit Turnbulla... Hipnoza nie pozwoliła mi zostawić tego koloru na łasce losu.

Hmmm, podobno pieniądz leży na ulicy, tylko trzeba się schylić, czy można to samo przełożyć na smak? Właściciel posesji chyba nie miał nic przeciw, sądząc po ilości rozdeptanych obok...i... Panie błogosław wielkie damskie torebki niczym wory marynarzy wyruszających w rejs. Zmieściło się trzy kilo ;).

I tak zaczął się mój śliwkowy rejs, który począwszy od tego deszczu, przerodził w śliwkowy miesiąc, gdzie dwa razy w tygodniu dostaję świeżą dostawę i przez które oprócz tradycyjnych powideł powstały liczne śliwkowe wariacje, z których najradośniejsza tu ;

Powidła czekoladowe:
3 kg śliwek ( mogą być takie jak moje - prosto z nieba, o ile będą to węgierki ;)
1 kg cukru (lub mniej, gdy  śliwki mocno słodkie)
1-2 laski wanilii (w ubogiej wersji tyle samo torebek waniliowego cukru)
100 g kakao

wedle smaku dodaję cynamon, kardamon lub goździki, ale można to pominąć ;)

Tradycyjnie z lenistwa przez 3 dni wydrylowane śliwki wkładam w blaszkach lub formach żaroodpornych do piekarnika na godzinkę pieczenia w 100C (wtedy nie trzeba ich pilnować, ani mieszać, a same odparują nadmiar soku). Następnie przekładam do garnka, dodaję pozostałe składniki i na malutkim ogniu gotuję mieszając po 1-1,5 godzinie przez kolejne 1-2 dni. A potem już tylko przekładam do słoiczków i ponieważ sama sobie nie wierzę, pasteryzuję ok. 15 minut. Obowiązkowo jeden słoiczek zostaje do kolacji ;).