Już nie jak koszary ;)

 
    Nie wierzyliście mi, że mam sypialnię w kolorze moro. W dodatku z mnóstwem uzbrojonych kobiet o niemal idealnej figurze (w końcu nasza armia otworzyła swoje podwoje dla płci pięknej, a izraelska jeszcze wcześniej ;). Ale ten nadmiar konkurencji był nieco przytłaczający i choć mówiłam, że sypialnia mnie nie interesuje przed remontem całej reszty, to...bardzo się cieszę, że nieco złagodziła oblicze, choć trochę w niej futrzastej bestii ;).

I mimo iż nie jestem zwolenniczką białych wnętrz, to pierwszy raz mamy tak mało kolorowe mury po tym, jak przez ostatni rok zasypialiśmy wpatrzeni w tapetę moro na przemian z biuściastymi i wściekle różowymi GJ Babe, a poprzednie lokum lulało nas w kolorze francuskiej lilii ;). Do tego waniliowy kolor naszych ścian jest wynikiem kompromisu tzn. moje "nie" dla zielonego i brzoskwiniowego i mężowskie "nie" dla moich ukochanych błękitów ;). Przy czym, gdy wyszłam mój M. przemalował jedną ze ścian na lekkie cappucino ;)

I choć nie mam daru fotografowanie wnętrz, to na prośbę Igi kilka takich wąskich kadrów ;).
Obiecałam jesienią, słowa dotrzymuję ;).

 

Konik i wazon zachwyciły mnie na BŚC, dlatego wrzucę tu ten analogowy kadr ;)

A, i wiadomo, najważniejszy w sypialni jest nastrój, może niekoniecznie taki jak myślicie, ale warto wstać z myślą, że "dzisiaj będzie dobry dzień" :)