Łagowska toń

   

     Dwa jeziora, które jak kochankowie w uścisku łączą się w jednym miejscu.
Jedno ciemne, głębokie, nieprzepastne, drugie przejrzyste, śmiało odsłaniające wnętrze: Jezioro Łagowskie i Trześniowskie ( jeziora rynnowe, polodowcowe, I klasa czystości wody, kolor turkusowy jaki mają Plitvickie Jeziora, ze względu na pogodę nie udało mi się go uchwycić, więc uwierzcie na słowo ;), oba z widokiem na górujący pochodzący z XIV wieku Zamek joannitów, na którego wieżę można wejść i podziwiać panoramę niczym z fiordów norweskich.
Jedno z ulubionych jezior płetwonurków ( ze względu na dużą widoczność bez konieczności używania latarki). I moich ;). Całości widoków dopełnia otaczający je z dominującą buczyną Łagowski Park Krajobrazowy.

Nie można być w dawnym najmniejszym mieście Brandenburgii bez rejsu choćby rowerem wodnym. Oswojone kaczki podrywają się do lotu na widok każdego roweru wypływającego z portu w nadziei na łatwe jadło - okruszki sypane przez turystów tylko do zakończenia sezonu, wrzesień -październik, potem o tak łatwy kąsek na środku tafli trudniej.

Tym razem niemal bez zdjęć miejscowości...ale wybaczycie?