Przepiórki w płatkach róży

    Tuż obok pól rzepaku z widokiem na góry rozciąga się teraz jeden z najpiękniejszych widoków (poza polami pełnymi czerwonych maków i zboża), a do tego unosi się zapach magiczny, delikatny, nie do zdobycia w żadnym flakonie ani w kwiaciarni - polne dzikie róże. Hektary ich, zaniedbane, bo pewnie już tzw. niczyje, nie przycinane od niepamiętnych czasów, przewyższają mnie wielkością i dorównuje mi niemal wszystko, co jest w traktach pomiędzy, skutecznie broniąc dostępu : osty i sięgające sporo powyżej pasa pokrzywy. Ale nie są w stanie mnie odstraszyć od zbioru :)...

    Eteryczne płatki w kolorze dziewczęcego różu do zamknięcia na długo w przejrzystym słoju, jako konfitura, cukier różany i jako ozdoba, dla bogatszych jako odświeżacz powietrza, którego wypuszcza się ostrożnie jak Dżina z butelki :). I jako orzeźwiająca woda do picia w letnie upały.

Konfitura z niej wymaga czasu, należy pozbawić płatki białej części (dla leniwych - inaczej będzie gorzko, mimo iż to róża cukrowa :), jednak jest tego warta. Płatki uciera się z cukrem najlepiej drewnianą pałką skrapiając sokiem z cytryny, po której nawet te jaśniejsze nabierają barwy biskupiej i w zależności od szkoły albo jako surówkę nakłada się do słoików, albo podsmaża albo zalewa gorącym syropem i trochę podgotowuje. 

Kiedyś dostojnych gości witano z miską wody z płatami róży, aby po podróży obmyli dłonie, w niektórych restauracjach nadal podaje się je wraz z plasterkami cytryny do opłukiwania przy jedzeniu "kłopotliwych" potraw (tzn. jedzonych placami) np. żabich udek ( to znam z autopsji, sama takie podawałam ;)

I na koniec patent Kleopatry na lepszy sen ( królewską przypadłość - bezsenność) i migrenę: mnóstwo płatków róż do poduszki :) 

    To przepis na płatki, a jeśli chcecie przepiórkę do nich, cóż, trzeba złapać samemu...