Kuzyni bobu...

    Obfite czerwcowe deszcze dopoiły suche łąki i kuzynowie bobu rozgościli się na nich na dobre. Skąpani kroplami po ciepłej kąpieli nie otrząsali się z nich i było im w tym bardzo do twarzy :). Polny łubin jeszcze nigdy nie rozplenił się niczym perz w takiej ilości, wzbogacając pola o kolejny intensywny kolor. I jeszcze nigdy nie miał u mnie tak wysokich not :). Mogłam bezkarnie ściąć kwiatostany i nawet całe ich naręcza nie pozostawiły uszczerbku na reszcie, która odetchnęła, po czym zachłysnęła się miejscem i rozłożyła bardziej, szybko korzystając z dodatkowego pola do popisu.

Nie mogąc przejść obojętnie, zaciągnęłam kilku z nich na stopa do czerwonej biedronki, której po naprawie wszystkie wahacze działają prawidłowo i silnik odpala bez magicznej iskry styku dwóch kabelków:).

Usiedli bez sprzeciwu na przednim siedzeniu, lekko ściśnięci obok brązowej torebki .
I bez szemrania dotarli do nowego mokradła :).