Córeczka Tatusia

    Zapach farby i tempery wsiąkł we mnie od maleńkości i pewnie dlatego tak kocham kolory w każdym aspekcie: naturze, obrazach, mieszkaniach... i nie do końca dam się zwieść stylowi skandynawskiemu :).

Pokazał mi niemal wszystkie zamki i pałace Dolnego Śląska (i nie tylko), wpoił miłość do gór i szacunek do przyrody, nauczył nazw roślin i zwierząt, żebym mogła jak Mały Książę oswoić świat.
Wspólne odwiedzanie antykwariatów i wystawy gemmologiczne, muzea i jubilerzy :).

I dzięki Niemu lubię tylko niepozowane zdjęcia ;)

Pierwszy nauczyciel historii sztuki i wrażliwości na świat.

Do dziś lubię patrzeć jak pokrywa płatkami złota kolejną lipową deskę, pisze kolejną ikonę ( tak, tak, ikony się pisze, a nie maluje i to też wiem od Niego ;) i wyjaśnia symbolikę (że koła z sześcioma skrzydłami to najważniejsze w hierarchii anioły, najbliższe tronu Najwyższego serafiny, a nie cherubinki z pucołowatą buzią i blond loczkami ;)

I choć późno odkryłam, że w sztukę mogę wejść swoją ścieżką, węższą, bardziej krętą, mniej oczywistą, to weszłam i zaczynam się rozglądać na nowo :)

Mam nadzieję, że każdy miał dzieciństwo, do którego lubi wracać wspomnieniem i że moje dzieci też tak swoje będą wspominać ;)

Dziękuję Ci Tato ;), dzięki Tobie mogę być wciąż tą dziewczynką :)

 

 (fotografia autorstwa Taty ;)